%0 Journal Article %T بررسی رابطه بین سطوح پیوستار انگیزش و میل به ادامه ورزش در دانش‌آموزان دختر نوجوان؛ رویکردی از نظریۀ خودتعیین گری %J جامعه شناسی سبک زندگی %I معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه تبریز %Z 2645-5641 %A خداداده, الهام %A فتحی رضایی, زهرا %D 2021 %\ 09/19/2021 %V 7 %N 17 %P 141-153 %! بررسی رابطه بین سطوح پیوستار انگیزش و میل به ادامه ورزش در دانش‌آموزان دختر نوجوان؛ رویکردی از نظریۀ خودتعیین گری %K یوستار انگیزش %K میل به ادامه %K نوجوانان دختر %K ورزش %R %X هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ بین سطوح پیوستار انگیزش و میل به ادامه ورزش در دانش‌آموزان دختر نوجوان بود. 221 دانش‌آموز دختر نوجوان استان آذربایجان‌شرقی با دامنه سنی 12-18 سال در سال 1398- 99 به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه‌های تمایل به ادامۀ ورزش و تنظیم رفتار ورزشی را تکمیل کردند. داده‌های جمع‌آوری‌شده، به‌وسیلۀ نرم‌افزار spss24 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌های تحقیق نشان دادند که از بین عوامل سطوح انگیزش، عدم انگیزه به‌صورت منفی و انگیزۀ درونی و همچنین تنظیم شناسایی‌شده به‌صورت مثبت، توانایی پیش‌بینی میل به ادامه ورزش را دارند؛ اما سایر سطوح پیوستار انگیزش اعم از انگیزۀ بیرونی و تنظیم متمایل به درون توانایی پیش‌بینی میل به ادامه ورزش را ندارند. بر این اساس و به‌صورت کلی می‌توان گفت که در ایجاد میل به ادامۀ ورزش در دختران نوجوان، نوع انگیزۀ به وجود آمده در آنان در جریان کلاس‌های ورزش، می‌تواند عاملی پیش‌بینی کننده باشد. چکیده بلند:مقدمهبا توجه به اهمیت بررسی انگیزه در کلاس‌های ورزش مدارس به‌ویژه مدارس دختران نوجوان به‌موجب کم بودن فعالیت بدنی در این جامعه و ردۀ سنی و نیز نبود پیشینۀ تحقیقاتی در زمینۀ بررسی رابطۀ بین کل پیوستار انگیزش و میل به ادامۀ ورزش در دختران نوجوان، در پژوهش حاضر به بررسی رابطۀ بین نوع انگیزۀ به‌وجود آمده در دانش‌آموزان دختر نوجوان در کلاس‌های ورزشی مدارس و میل به ادامه ورزش در آینده پرداخته شد.ابزار پژوهشروش پژوهش حاضر، همبستگی است که به شیوۀ توصیفی و به‌صورت میدانی، با هدف کاربردی بودن انجام شد. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ دانش‌آموزان دختر مقاطع متوسطۀ اول و دوم استان آذربایجان‌شرقی بودند که در این پژوهش، به شیوۀ نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از دو شهرستان استان شامل شهرستان‌های خواجه و آذرشهر و در ادامه از سه مدرسۀ مقطع دبیرستان (مقاطع متوسطه‌ی اول و دوم) شهرهای نامیده شده 221 نفر از دانش‌آموزان دختر که در سال 1399-1398 در مدارس مشغول تحصیل بودند با محدودۀ سنی 12-18 سال (با میانگین سنی 36/15 سال و انحراف استاندارد 66/1) انتخاب شده و در پژوهش حاضر به‌صورت داوطلبانه شرکت کردند و پرسشنامه‌های تمایل به ادامۀ ورزش و تنظیم رفتار ورزشی را تکمیل کردند. داده‌های جمع‌آوری‌شده، به‌وسیلۀ نرم‌افزار spss24 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها یافته‌های تحقیق نشان دادند که از بین عوامل سطوح انگیزش، عدم انگیزه به‌صورت منفی و انگیزۀ درونی و همچنین تنظیم شناسایی‌شده به‌صورت مثبت، توانایی پیش‌بینی میل به ادامه ورزش را دارند؛ اما سایر سطوح پیوستار انگیزش اعم از انگیزۀ بیرونی و تنظیم متمایل به درون توانایی پیش‌بینی میل به ادامه ورزش را ندارند. بر این اساس و به‌صورت کلی می‌توان گفت که در ایجاد میل به ادامۀ ورزش در دختران نوجوان، نوع انگیزۀ به وجود آمده در آنان در جریان کلاس‌های ورزش، می‌تواند عاملی پیش‌بینی کننده باشد.بحث و نتیجه‌گیرینتایج پژوهش حاضر می‌تواند در تدوین برنامه‌های آموزش ورزش در مدارس دختران نوجوان و در جهت‌دهی این فرایند، مؤثر واقع شود. به‌این‌ترتیب که با تلاش برای ایجاد انگیزه‌هایی خودمختار در دانش‌آموزان در سطوح بالاتر آن، تمایل برای ادامۀ ورزش در دختران نوجوان را در آینده و در فضای خارج از مدرسه نیز افزایش دهیم. از طرف دیگر، این نتایج می‌تواند به روانشناسان ورزشی علاقه‌مند به بررسی انگیزش در ورزش به‌خصوص ورزش مدارس و همچنین جامعه‌شناسانی که به بررسی عوامل تأثیرگذار بر فعالیت همگانی افراد در میادین ورزشی می‌باشند، کمک کند. %U https://sls.tabrizu.ac.ir/article_12307_2399548e56934e53ea880fc6a2f433a6.pdf