در هزاره سوم وجود ناایمنی غذایی قابل تأمل است. تلاش‌های اداری و قضایی در جهت سالم‌سازی مواد غذایی نتوانست تقلب در این عرصه را پایان دهد. بنابراین می‌توان این پرسش را مطرح کرد که چه عواملی می‌تواند با ایمن‌سازی مقابله نماید؟ در پاسخ می‌توان به صراحت گفت ایمنی غذایی یک مسئله‌ی امنیتی است : لذا یگانه مسئول آن حاکمیت سیاسی خواهد بود. از این رو بروز حوادث ناایمنی غذایی سریعاً ذهن انسان را متوجه قدرت سیاسی می‌کند. لذا در این مقاله استدلال می‌شود که فرایند سیاست گزاری و اجرای آن تحت نفوذ افراد ذینفع در حوزه‌ی صنعت غذا قرار دارد. نگارنده در توجیه ادعای خود از روش استدلالی بهره خواهد گرفت. یافته‌ها حاکی از آن است که عامل در ناایمنی غذایی در رژیم‌های اقتدارگرا نظیر چین نیروهای امنیتی و وابستگان نظام هستند و در دمکراسی‌ها همانند آمریکا عامل ناایمنی غذایی«لابی »می‌باشد.
)