"بررسی نقش آموزش مهارت های زندگی با میزان سلامت اجتماعی جوانان (مطالعه موردی: جوانان شهرستان حاجی آباد- خراسان جنوبی)"

سلامت اجتماعی،تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله مهارت زندگی قرار دارد.هدف این پژوهش تأثیرمهارت های زندگی بر میزان سلامت اجتماعی است که با توجه به مبانی نظری کییز(سلامت اجتماعی) ونظریه یادگیری اجتماعی باندورا(مهارت زندگی) مورد مطالعه قرار گرفته است. روش این پژوهش پیمایشی بوده و درسطح تحلیل واحد فردی مورد مطالعه قرار گرفته‌است.حجم نمونه این تحقیق 368 نفر بوده که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده با بهره‌مندی از ابزار پرسشنامه استاندارد شده، استفاده شده است.روایی سؤالات پرسشنامه برابر با 93/0 به دست آمده است.نتایج نشان داد که میزان سلامت اجتماعی جوانان در حد متوسط روبه بالابوده؛یافته‌ها بیانگر رابطه مستقیم بین ابعاد مهارت زندگی با سلامت اجتماعی است.همچنین سلامت اجتماعی جوانان برحسب وضعیت تأهل آنها تفاوت معنادار دارد، ولی سلامت اجتماعی بر حسب جنسیت متفاوت نبوده است.نتایج رگرسیون حاکی است که از میان متغیرهای اثرگذار بر سلامت، متغیرمهارت ارتباطی با مقدار بتای 93/0 به‌طورمستقیم بیشترین تأثیر را بر سلامت اجتماعی دارد؛یافته های تحلیل مسیر بیانگر این است تنها متغیر تفکر خلاق-انتقادی هم اثر مستقیم و غیرمستقیم داشته، بقیه متغیرها فقط اثر مستقیم گذاشته اند.همچنین نتایج نشان داد که شاخص‌های مهارت ارتباطی،میزان خودآگاهی،میزان تصمیم گیری،میزان هیجانات و تفکرخلاق می‌توانند تا حدود 90 درصد از متغیر وابسته را تبیین می کند.
 
Abstract
Social health is affected by many factors, including life skills. The purpose of this paper is to teach the skills of life on the level of social health. Considering the theoretical principles of Keyes (social health) and Bandura's social learning theory (life skill), the survey is research- method and the level of individual analysis has been used. The sample size of this study was 368 people. Data was collected from the respondents by simple random sampling using standard questionnaires and the studied variables. The reliability of this questionnaire was obtained by Cronbach's alpha coefficient for life skill variables (82 Percent) and social self-sufficiency (79 Percent). The results showed that the average of social health and living skills of young people was high; findings showed the direct relationship between dimensions of life skills and social health; also, the social health of youth is significant in terms of marital status, but it is not gender-specific. The results of regression showed that among the components of effective life skills on social health, the variables of the relationship with the beta value of 87 percent are directly affected; the findings in the path analysis indicate that only the creative-critical thinking variable has direct and indirect effects, and other variables have a direct effect. Therefore, life skills indicators directly and indirectly affect social health, and ultimately it can be said that life skills account for about 80 Percent of dependent variables
Key words: Social health, life skills, youth, Haji Abad